اثرات روشهای مختلف کاشت و سطوح ابیاری بر عملکرد دو رقم گندم در اهواز

به منظور بررسی اثر روش های مختلف کاشت و سطوح آبیاری بر عملکرد دو رقم گندم، آزمایشی طی سال زراعی 89-1388 در مزرعه آزمایشی و تحقیقاتی شماره یک گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت. این آزمایش به صورت کرت های خرد شده نواری، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل 4 روش کاشت شامل: کرتی (شاهد)، 3 خط گندم روی پشته، 6 خط گندم روی پشته و 9 خط گندم روی پشته، فاکتور دوم شامل 2 سطح، آبیاری بعد از تخلیه 25% و 50% آب قابل استفاده گیاه در خاک و فاکتور سوم شامل 2 رقم چمران و استار بود. نتایج این آزمایش نشان داد که روش های کاشت، در صفات تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله درمترمربع، عملکرد دانه، عملکرد کاه، درصد پروتئین بذر و شاخص برداشت با یکدیگر اختلاف معنی دار داشتند. در بین روش های کاشت، روش 3 خط روی پشته بطور معنی داری عملکرد دانه و کاه بالاتری داشت. روش 9 خط روی پشته بطور معنی داری درصد پروتئین بیشتر و تعداد سنبله درمترمربع کمتری نسبت به سایر روش ها داشت، در حالی که اختلاف بین سایر روش ها معنی دار نبود. در مورد صفت تعداد دانه درسنبله، روش های کرتی و 3 خط روی پشته، بطور معنی داری از روش های دیگر برتر بودند. همچنین فقط روش 3 خط روی پشته بطور معنی داری شاخص برداشت بالاتری نسبت به روش 9 خط روی پشته داشت. سطوح آبیاری فقط در صفت کارایی مصرف آب با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند، که سطح دوم آبیاری (تخلیه 50%) نسبت به سطح اول (تخلیه 25%) برتری داشت. در بین ارقام، رقم چمران به طور معنی داری در صفات ارتفاع بوته، عملکرد دانه و شاخص برداشت برتر بود. در حالی که رقم استار دارای وزن بوته و طول سنبله بیشتری بود. بر اساس نتایج به دست آمده از این آزمایش، با توجه به وضعیت خشکسالی و کم آبی موجود در اکثر نقاط کشور و اینکه مصرف آب در روش 3 خط روی پشته 63/0 برابر روش کرتی است و کارایی مصرف آب بالاتری نیز دارد، می توان از این روش کاشت به عنوان یک روش کارآمد استفاده کرد. استفاده از سطح آبیاری دوم نیز با داشتن کارایی مصرف آب بالاتر و برتری در بسیاری از صفات در مناطق کم آب توصیه می شود. کاربرد رقم چمران نیز به خاطر داشتن عملکرد و کارایی مصرف آب بالاتر و برتری در بسیاری از صفات پیشنهاد می گردد.